dr hab. Mateusz Bień, prof. AMKP – Kierownik Katedry
Urodzony w 1968 r. we Wrocławiu. Studiował kompozycję w klasie profesorów Marka Stachowskiego, Anny Zawadzkiej-Gołosz i Józefa Rychlika. Choć od początku studiów związany był ze Studiem Muzyki Elektroakustycznej, jego twórczość nie ogranicza się wyłącznie do muzyki elektronicznej. Zafascynowany brzmieniami akustycznymi (pogłębionymi studiami instrumentacji u prof. Krzysztofa Pendereckiego) i możliwościami syntezy stara się integrować oba te światy brzmieniowe w jedną, homogeniczną całość.
Dodatkowe przygotowanie z zakresu realizacji dźwięku sprawiło, że przez piętnaście lat był kierownikiem studia nagrań i uczył realizacji dźwięku w krakowskim Ośrodku dla Niewidomych i Słabowidzących. Ukończył również studium tyflopedagogiczne na Akademii Pedagogiki Specjalnej w Warszawie. Przez pewien czas współpracował z ośrodkami kształcenia zawodowego (KOWEZiU, CKE). Był ekspertem, egzaminatorem, autorem programów nauczania oraz doradcą przy Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Zrażony do biurokracji, niekończących się pomysłów poprawiania polskiej edukacji, wycofał się z tej działalności i skupił na twórczości.
Przez kilka lat współpracował przy realizacji warstwy audiowizualnej na edukacyjnych koncertach Filharmonii Krakowskiej. To doświadczenie pozwoliło mu na przetestowanie własnych rozwiązań programistycznych. Dla potrzeb koncertów nie tylko pisał muzykę i przygotowywał animacje; stworzył także system sterujący prezentacją obrazów, realizacją video na żywo, nagłośnienia i sterowania światłem, który pozwalał mu samodzielnie sterować równocześnie wieloma mediami. Takich systemów stworzył jeszcze kilka dla potrzeb innych twórców do realizacji ich wizji kompozytorskich. Od 2014 Współpracuje z Krakowskim Biurem Festiwalowym oraz Festiwalem Muzyki Filmowej jako ekspert, wykładowca i juror konkursu Young Talent Award.
Jego utwory wykonywane są w Polsce i za granicą. Ma za sobą również kilka wydań płytowych. Był stypendystą fundacji Siemensa oraz fundacji Kaske. Obecnie jego zainteresowania skupiają się na twórczości instrumentalnej. Poszukuje w muzyce współczesnej nie tylko elementów poważnych ale także mniej-poważnych, ironiczych czy satyrycznych (Pan Rycerz, dziewczyna i sześć innych wiolonczel). Nie jest mu obce operowanie dużą formą (operetka familijna – Pizzicato), utworami kameralnymi (Mały Bestiariusz Słowiański na wiolonczelę i fortepian, Figury Płaskie na kwartet smyczkowy) jak i działaniami z pogranicza teatru instrumentalnego (Theatrum musicum na trio fortepianowe). Współpracuje także z Muzeum Narodowym tworząc interaktywną muzykę do wystaw (Wyspiańskiego teatr ogromny, #dziedzictwo). Obecnie jego koncepcja “muzeum jako instrument” jest realizowana w ramach stałej wystawy w Muzeum Książąt Czartoryskich w Krakowie.