ELEMENTI 12. „(Bez)ruch” | 21-22.02.2025

---

Ogólnopolska Studencko-Doktorancka Konferencja Naukowa i Koncerty Muzyki Nowej ELEMENTI 12. „(Bez)ruch”

Elementi to coroczne wydarzenie organizowane przez Koło Naukowe Teorii Muzyki oraz Koło Naukowe Studentów Kompozycji, które skoncentrowane jest wokół muzyki współczesnej: tworzonej, wykonywanej i interpretowanej tu i teraz.

Tematem tegorocznej 12. edycji ELEMENTI jest „(bez)ruch”. Przedmiotem refleksji będzie ruch i bezruch w muzyce oraz zachodzące między nimi relacje w utworach interdyscyplinarnych czy performatywnych. Refleksja obejmować będzie przede wszystkim twórczość współczesną – od lat 50. XX wieku. Zastanowimy się nad ruchem i bezruchem w kontekście muzycznym oraz scenicznym, a zatem na zagadnieniach takich jak: dramaturgia muzyki, jej wewnętrzna struktura, przestrzenność, minimalizm, cisza, czas muzyczny, performans, gest.

Gośćmi specjalnymi wydarzenia będą Aleksandra Bilińska – kompozytorka, teoretyk muzyki, improwizatorka, etnomuzykolog, która zaprezentuje wykład specjalny oraz Wojciech Blecharz – kompozytor artysta multimedialny, improwizator, który oprócz wykładu specjalnego zaprezentuje swoje utwory. Wykonywać je będzie Spółdzielnia Muzyczna Contemporary Ensemble.

W ramach ELEMENTI odbędą się dwa koncerty – 21.02 koncert ze współpracy ze Spółdzielnią Muzyczną. W programie koncertu utwór Wojciecha Blecharza oraz kompozycje studentów AMKP. Podczas koncertu 22.02 zaprezentowane zostaną utwory odwołujące się do ruchu i bezruchu w sposób bezpośredni (ruch na scenie, przestrzenność) oraz pośredni: odczucie ruchu/bezruchu w muzyce, rytmie. W koncercie wystąpią Martyna Zakrzewska, studentki rytmiki, studenci instrumentalistki oraz członkowie Koła Naukowego Studentów Teorii Muzyki oraz Koła Naukowego Studentów Kompozycji „Il Cannone”. W tych dniach odbywać się będzie również konferencja w budynku AMKP przy ul. św. Tomasza 34.

Wstęp na wszystkie wydarzenia wolny.

 

---

PROGRAM

piątek 21 lutego 2025

Sala Senatu im. prof. Mieczysława Tomaszewskiego
ul. św. Tomasza 43

KONFERENCJA

9:45 – 10:00 – otwarcie Ogólnopolskiej Studencko-Doktoranckiej Konferencji Naukowej Elementi 12. „(Bez)ruch”
10:00 – 11:00 – Krzysztof Szwajgier – wykład inauguracyjny: Statodynamika
11:00 – 11:15 – dyskusja
11:15 – 11:30 – przerwa kawowa

PANEL I
11:30 – 11:50 – Natalia Białecka Bez(ruch) w utworach wokalno-instrumentalnych Artura Zagajewskiego
11:50 – 12:10 – Anna Rusin Topos skrzypka a metafora ruchu. O dwóch pieśniach Szymona Laksa
12:10 – 12:30 – Anna Dańda Solowa RUCHowa interpretacja muzyki. Rekonesans w stronę związku sztuk
12:30 – 13:00 – dyskusja
13:00 – 15:00 – przerwa obiadowa

PANEL II
15:00 – 16:00 – Aleksandra Bilińska – wykład specjalny: Ruch czy bezruch? Kompozytor wobec dzieła muzycznego. O wzajemnych relacjach muzyki i tańca w dziele scenicznym.
16:00 – 16:30 – dyskusja

 

Sala Koncertowa im. prof. Krystyny Moszumańskiej-Nazar
ul. św. Tomasza 43

18:00 KONCERT I

Część I
Szymon Golec (*2002) State of suspension na flet, klarnet i fortepian**
Tytus Sikorski (*2004) Reflection na flet, klarnet i fortepian**
Wojtek Blecharz (*1981) Com/m/a na flet i klarnet

Spółdzielnia Muzyczna contemporary ensemble:
Małgorzata Mikulska flet
Tomasz Sowa klarnet
Aleksandra Płaczek fortepian

Część II
Edward Bogusławski (1940-2003) Preludio e cadenza na harfę solo
Paweł Malinowski (*1994) untitled [chorale] na harfę solo

Adrian Nowak harfa

**prawykonanie

 

sobota 22 lutego 2025

Sala Senatu im. prof. Mieczysława Tomaszewskiego
ul. św. Tomasza 43

KONFERENCJA

PANEL III
11:00 – 11:20 – Gabriela Nalepa Statyczne trwanie w ruchu
11:20 – 11:40 – Stanisław Widłak Zacięty mazurek – „Op. 50/no1” Pawła Malinowskiego
11:40 – 12:00 – Viacheslav Kyrylov Jak najdalej od czasu
12:00 – 12:30 – dyskusja
12:30 – 13:00 – przerwa kawowa

PANEL IV
13:00 – 14:00 – Roundtable Discussion: Viacheslav Kyrylov, Paweł Malinowski, Piotr Peszat, Monika Szpyrka
14:00 – 14:30 – dyskusja
przerwa obiadowa

 

Sala Koncertowa im. prof. Krystyny Moszumańskiej-Nazar
ul. św. Tomasza 43

16:00 KONCERT II

Część I
Matteo Gurrieri (*1996) Invenzione a Tre Voci Percussive**
Michał Kisielewicz perkusja

Wdech/wydech – kompozycja ruchowa opracowana przez studentki i wykładowczynie specjalności rytmika:
Kinga Rolka
Stefania Kupiec-Chrupczalska
Faustyna Filipska
Karolina Zagórska
Zuzanna Sobczak
Oliwia Adamska
Ewelina Maciejewska

Matthias Arenas (*1995) La partie D’échecs na flet, klarnet i fortepian**
Hanna Pysz flet
Aleksandra Bartuś klarnet
Jadwiga Mglej fortepian

Julia Piasecka (*2001) Nokturn na fortepian solo**
Wiktoria Latos fortepian
Stefania Kupiec-Chrupczalska, Julia Piasecka interpretacja ruchowa

Maciej Bieniawski / Weronika Gryboś / Aleksandra Kostucha / Katarzyna Kopyto –
Det var den sidste aften på året na dwa fortepiany, śpiew i elektronikę**

Część II

Sarah Nemtsov (*1980) Passacaglia na fortepian preparowany
Matteo Gurrieri RiverBerations na fortepian solo
Julia Piasecka Etiuda na fortepian solo**
Rebecca Saunders (*1967) Mirror, mirror on the wall na fortepian solo

Martyna Zakrzewska fortepian

**prawykonanie

 

Sala Senatu im. prof. Mieczysława Tomaszewskiego
ul. św. Tomasza 43

KONFERENCJA

PANEL V 

18:00 – Wojciech Blecharz – wykład specjalny: Przewodnik po operze-instalacji: Transcryptum, Park-Opera, Body-Opera

19:00 – 19:30 – dyskusja i podsumowanie

 

---

BIOGRAMY I ABSTRAKTY

Krzysztof Szwajgier 

Kompozytor, teoretyk muzyki, muzykolog i pedagog. Wykładowca przedmiotów teoretycznych w Akademii Muzycznej im. Krzysztofa Pendereckiego w Krakowie oraz Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Pełnił funkcję kierownika Muzycznego Teatru STU w Krakowie, Teatru Ludowego w Krakowie oraz konsultanta muzycznego Teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie. W teorii muzyki koncentruje się na zagadnieniach analizy strukturalnej, intermediów, procesu twórczego, teatru alternatywnego, aksjologii muzycznej, jazzu, postmodernizmu, sonoryzmu, minimalizmu, unizmu. Teorię muzyki rozumie – za Mieczysławem Tomaszewskim – jako dziedzinę o rozległej perspektywie problemowej, w metodologii zaś oferującej spektrum różnorodnych narzędzi badawczych i kreacyjnych, od ścisłych, skomputeryzowanych analiz, po eseistyczny styl hermeneutycznych odkryć. Stworzył muzykę do ponad 100 spektakli, współpracując z teatrami krajowymi i zagranicznymi. W kompozycjach Krzysztofa Szwajgiera przeważają utwory solistyczne lub kameralne powiązane z akcją wykonawców.

Wykład inauguracyjny: Statodynamika

 

Aleksandra Bilińska

Kompozytorka, teoretyk muzyki, improwizatorka, etnomuzykolog. Absolwentka Wydziału Kompozycji, Dyrygentury i Teorii Muzyki katowickiej Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego oraz Podyplomowych Studiów Etnomuzykologicznych Uniwersytetu Warszawskiego. Należy do nielicznego grona kompozytorek polskich specjalizujących się w muzyce tworzonej specjalnie dla teatru tańca współczesnego. Napisała muzykę oraz scenariusze do kilkunastu spektakli baletowych z choreografią wybitnych polskich choreografów – m.in. Ewy Wycichowskiej, Aleksandry Dziurosz, Jacka Przybyłowicza, Andrzeja Morawca, Wojciecha Mochnieja, współpracowała także z Ulrike Hager. Jej kompozycje wykonywane były w wielu krajach europejskich, Ameryce Południowej, Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, a także na Tajwanie. W sferze jej zainteresowań pozostają techniki kompozytorskie muzyki XX i XXI wieku, muzyka elektroakustyczna, zagadnienia korespondencji sztuk, muzyka w formach interdyscyplinarnych, ze szczególnym uwzględnieniem teatru tańca współczesnego, a przede wszystkim twórczość kompozytorek polskich, którym poświęciła swoją pracę doktorską zatytułowaną Twórczość instrumentalna kompozytorek polskich XX i XXI wieku i jej kontekst kulturowy.

Wykład specjalny: Ruch czy bezruch? Kompozytor wobec dzieła muzycznego. O wzajemnych relacjach muzyki i tańca w dziele scenicznym.

 

Wojtek Blecharz

Urodzony w 1981 w Gdyni, w 2005 roku ukończył z wyróżnieniem Akademię Muzyczną im. Fryderyka Chopina w Warszawie, w 2015 otrzymał doktorat z dziedziny kompozycji na wydziale muzycznym Uniwersytetu Kalifornijskiego w San Diego, specjalizującym się w tworzeniu i wykonawstwie muzyki współczesnej. W latach 2012-2019 kuratorował festiwal muzyczny Instalakcje przy Nowym Teatrze w Warszawie.
Obecnie współkuratoruje finałowy koncert berlińskiego festiwalu MaerzMusik.
Muzyka Blecharz często redefiniuje tradycyjną formę koncertu i relację widza z przestrzenią, wykorzystując działania site specific, partycypację publiczności, elementy muzycznego i instrumentalnego teatru, przestrzenność dźwiękową, czy odniesienia do ucieleśnionej percepcji. Jego utwory to najczęściej różnego rodzaju performatywne instalacje: koncertowe, operowe, symfoniczne, spacery dźwiękowe, pola dźwiękowe, zabiegi dźwiękowe czy projekty społeczne zapraszające publiczność do aktywnego współtworzenia dźwięku.

Wykład specjalny: Przewodnik po operze-instalacji: Transcryptum, Park-Opera, Body-Opera

 

Natalia Białecka  

Absolwentka studiów licencjackich z zakresu teorii muzyki w Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu, gdzie również kontynuuje naukę na studiach magisterskich (pod kierunkiem dr. hab. Tomasza Kienika, prof. AMKL). W macierzystej uczelni jest przewodniczącą Koła Naukowo-Artystycznego Kompozycji i Teorii Muzyki. W kręgu jej zainteresowań naukowych znajduje się muzyka organowa, twórczość Adolfa Friedricha Hessego oraz kompozytorów polskich XX i XXI wieku. W kręgu jej zainteresowań znajduje się również edytorstwo muzyczne.

Wykład: Bez(ruch) w utworach wokalno-instrumentalnych Artura Zagajewskiego

Artur Zagajewski (ur. 1978) jest polskim kompozytorem i teoretykiem muzyki związanym zawodowo i artystycznie z Łodzią. Artysta w swojej twórczości czerpie inspiracje z miasta, które go otacza – z jego charakteru, wyglądu i środowiska akustycznego. Zagajewski poszukuje nowych źródeł dźwięku, tworząc również własne instrumenty muzyczne. W swoich kompozycjach często prezentuje brzmienia szumowoszmerowe, a w jego działaniach zauważalne są także przejawy zainteresowań kulturą popularną, w szczególności muzyką rockową. Wokalno-instrumentalne utwory Zagajewskiego prezentują różnorodne podejście do sposobów wyrażania ruchu i akcji. Kompozytor wykorzystuje nowoczesne instrumentarium, efekty pochodzące z codziennego otoczenia a także nieszablonowe podejście do traktowania głosów ludzkich. Podczas wystąpienia autorka przybliża sposoby wyrażania ruchu przez Artura Zagajewskiego, prezentuje spojrzenie kompozytora na organizację czasu w muzyce oraz omawia ją na podstawie wybranych utworów, takich jak: Stabat Mater, Marsz oraz Święty Boże.

 

Anna Rusin

Teoretyczka muzyki i romanistka. Z wyróżnieniem ukończyła Akademię Muzyczną w Krakowie. Obecnie doktorantka w Szkole Doktorskiej macierzystej uczelni. Dwukrotna beneficjentka programu ERASMUS (część studiów muzycznych odbyła w Conservatoire National Supérieur Musique et Danse w Lyonie oraz Sveučilište u Splitu w Chorwacji); stypendystka rządu francuskiego (2024) i MKiDN (2025). Koncentruje się na problematyce XX-wiecznej muzyki francuskiej, formach scenicznych oraz związkach muzyki i karnawału.

Wykład: Topos skrzypka a metafora ruchu. O dwóch pieśniach Szymona Laksa

W dorobku Szymona Laksa (1901–1983) – polskiego kompozytora-emigranta o żydowskich korzeniach – znajdują się dwie pieśni odwołujące się do toposu skrzypka, skomponowane w latach ’60. Pierwsza z nich, Mały więzień do słów Wandy Mayi Berezowskiej (1960), ewokuje uczucia, które mogły towarzyszyć kompozytorowi w czasie czteroletniej niewoli w obozach zagłady. Druga pieśń pt. Zielony skrzypek (wolny przekład z Chagalla) do słów Tadeusza Śliwiaka (1967) eksponuje natomiast arkadyjską atmosferę shtetlu. Celem studium jest zbadanie pieśni Laksa w perspektywie relacji słowno-muzycznych (w ujęciu Mieczysława Tomaszewskiego rozwijanym przez Ilonę Iwańską) oraz koncepcji reprezentacji Petera Kivy’ego. Postać skrzypka stanowi bowiem interesujący kontekst nie tylko ze względu na umiejętności wykonawcze kompozytora i związki toposu z kulturą żydowską, ale i sposoby reprezentacji idei gry na instrumencie w sugestywnie „przemieszczającym się” tworzywie dźwiękowym.

 

Anna Dańda

Doktorantka Szkoły Doktorskiej Akademii Muzycznej im. Krzysztofa Pendereckiego w Krakowie, absolwentka specjalności Choreografia i Teoria Tańca Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie oraz specjalności Rytmika na Akademii Muzycznej im. Krzysztofa Pendereckiego w Krakowie. W roku 2018, tancerka Baletu Dworskiego „Cracovia Danza”. Współpracowała z Filharmonią Narodową w Warszawie w ramach cyklu koncertów „Spotkania z Muzyką”. Autorka artykułów w czasopismach naukowych i publikacjach zbiorowych. Swoje prace artystyczne i badania naukowe prezentuje w Polsce i za granicą, m.in. w Carnegie Mellon University i Kresge Theatre w Stanach Zjednoczonych Ameryki. W zakresie zainteresowań badawczych zajmuje się teorią rytmiki Émile’a Jaques’aDalcroze’a oraz analizą relacji muzyki i ruchu dzieł choreograficznych. Członkini Polskiego Forum Choreologicznego.

Wykład: Solowa RUCHowa interpretacja muzyki Rekonesans w stronę związku sztuk

Artystyczna nadbudowa rytmiki Émile’a Jaques’a-Dalcroze’a ukazuje silny związek dzieła muzycznego z ruchem ciała ludzkiego. Intencją autora kreacji artystycznej jest ucieleśnienie partytury muzycznej w koncepcji ruchowo-przestrzennej oraz przygotowanie odbiorcy do pogłębionej percepcji utworu poprzez słuchowo-wzrokowe doświadczenie. Émile Jaques-Dalcroze podkreślał jednak, iż ,,kwestia nie polega na tym, by w ruchowej interpretacji uwidocznić wszystkie szczegóły muzycznych rytmów”. Witold Lutosławski w wypowiedzi dotyczącej sztuki tanecznej sprzeciwiał się zawężeniu roli muzyki do funkcji wyłącznie akompaniamentu oraz ruchowo-cielesnemu materializowaniu partytury. Można wnioskować, że poddanie w wątpliwość dosłownego odzwierciedlania sztuki dźwięków, a w szczególności rytmiki – w ruchu, mogło łączyć się z obawą muzyków przed uzyskaniem efektu ironicznie określanym jako MickeyMousing. Celem wystąpienia jest zatem próba zbliżenia się do istoty i znaczenia solowej ruchowej interpretacji utworu muzycznego na przykładzie,III Symfonii” Janusza Orlika stworzonej do III Symfonii pieśni żałosnych Henryka Mikołaja Góreckiego oraz wybranych fragmentów artystycznego dzieła doktorskiego referentki. Autorka zaproponuje analizę muzyczno-choreograficzną oraz definicje relacji muzyki i tańca: autonomicznej, skontrastowanej, dialogicznej i ścisłej zależności.

 

Gabriela Nalepa

Studentka Teorii Muzyki oraz Dyrygentury na Akademii Muzycznej im. Krzysztofa Pendereckiego w Krakowie. W ubiegłym roku akademickim pełniła funkcję zastępcy przewodniczącej Koła Naukowego Teorii Muzyki. W jej kręgu zainteresowań znajduje się przede wszystkim muzyka polska XX i XXI wieku, a także romantyczna muzyka symfoniczna. Obszarem dociekań jest również narracja muzyczna, język i mowa dźwięków oraz przekazywane treści i sensy zakodowane w utworach.

Wykład: Statyczne trwanie w ruchu

W naturze, gdy patrzymy na ten sam, a jednak ciągle zmieniający się strumień rzeki, doświadczamy zjawiska łączącego jednocześnie ruch z jego brakiem. Podobny fenomen może zaistnieć w muzyce. Ten paradoks wprowadza zdezorientowanie w recepcji utworów muzycznych, w których następuje zderzenie statyczności z dynamiką rozumianą jako ruch. Wiąże się to ściśle z odpowiednim operowaniem czasem, a w rezultacie z percepcją słuchacza, na czym w znacznej mierze skupiali się i skupiają kompozytorzy ubiegłego wieku oraz współcześni. By dokładniej mówić o takim zjawisku, Krzysztof Szwajgier stworzył pojęcie „dynamistatyka”, czyli połączenie dynamiki (ruchu) i statyki (bezruchu). W jaki sposób w muzyce powstaje stan bezruchu? Kiedy słuchacz odczuwa statyczność, a kiedy dynamizm? Myśli na ten temat, choć mocno poruszone, tworzą statyczną postawę trwania bez zmian w zagłębieniu.

 

Stanisław Widłak

Stanisław Widłak (ur. 2004 w Krakowie) – student III roku studiów licencjackich na Akademii Muzycznej im. Krzysztofa Pendereckiego w Krakowie na kierunkach Teoria Muzyki oraz Dyrygentura. Swoje zainteresowania skupia wokół symfonicznej muzyki romantycznej oraz wybranych nurtów muzyki XX wieku oraz kompozytorach współczesnych.

Wykład: Zacięty mazurek – „Op50/no1” Pawła Malinowskiego 

Czy powtarzany nieregularnie ruch wiele razy może stać się bezruchem? Jak jednocześnie można coś dekonstruować i konstruować? W „Op50/no1” Pawła Malinowskiego granice między tymi stanami zacierają się na różnych poziomach i elementach dzieła muzycznego. Utwór powstały na skrawku materiału zaczerpniętego od K. Szymanowskiego to istnie zmysłowa gra kompozytora ze słuchaczem. Pozorna powtarzalność w „Op50/no1” staje się narzędziem do nieprzewidywalności dla słuchacza. 

 

Viacheslav Kyrylov 

Kompozytor, urodzony w 1997 roku w Doniecku, na co dzień mieszkający w Krakowie. Interesuje się ideą wertykalności muzyki, różnymi formami repetytywności oraz innymi nielinearnymi sposobami kształtowania materiału dźwiękowego. Kyrylov jest absolwentem studiów magisterskich w specjalności Kompozycja, które zrealizował w Akademii Muzycznej im. Krzysztofa Pendereckiego w Krakowie pod opieką Prof. dra hab. Wojciecha Widłaka oraz absolwentem kierunku Filozofia zrealizowanego w IFUJ. Obecnie jest doktorantem w Szkole Doktorskiej macierzystej uczelni, gdzie bada pojęcie różnicy i jego miejsce w praktyce kompozytorskiej. Kyrylov brał udział w warsztatach prowadzonych przez takich kompozytorów, jak: Chaya Czernowin, Bernhard Lang, Mark Andre, Niels Rønsholdt, Klaas de Vries, Klaus Lang, Stefan Prins, Marc Sabat, Gabriela Ortiz i Steffi Weissman. Współpracował ze Spółdzielnią Muzyczną Contemporary Ensemble, KoMAT ensemble, Hashtag Ensemble, Ensemble KOMPOPOLEX. Muzyka Kyrylova brzmiała na takich festiwalach, jak Warszawska Jesień, Musica Polonica Nova, Audio Art, Festiwal Prawykonań NOSPR.

Wykład: Jak najdalej od czasu

Celem mojej wypowiedzi jest omówienie pewnego etosu bądź pragmatyki kompozytorskiej, jednym z centralnych elementów której jest zastąpienie myślenia o czasie (stawaniu się) modelem statycznym („nieruchomym” bądź „bezczasowym”). Swoją wypowiedź podzielę na trzy części: wstęp metodologiczny, w którym zrobię zarys mojej krytyki praktyki oraz postawy kompozytorskiej opartej na ontologii (pojęcie interesu); przestawienie siatki pojęciowej, która by nie uwzględniała bądź omijałaby kategorię czasu w ramach mojej praxis kompozytorskiej; krótkie omówienie pracy nad utworem dipped in meekness (2024) w świetle wcześniej przestawionych założeń. 

 

Szymon Golec – urodzony w 2002 roku w Krakowie. Od 2021 roku student Kompozycji na AMKP w klasie prof. dr. hab. Marcela Chyrzyńskiego. Laureat dwóch ogólnopolskich konkursów kompozytorskich (2018). W 2022 wydał album „Bathyscaphe” w niemiecko-francuskim Elektramusik, w 2023 następny album „Symbols and Visions”, a w 2024 swój dyplom licencjacki „Shekhinah” na zespół kameralny i elektronikę w formie singla. Twórca muzyki instrumentalnej i elektroakustycznej, obecnie zainteresowany mulitimediami i generatywnością. W polu inspiracji między innymi zafascynowany żydowskim mistycyzmem.

Tytus Sikorski – Student II roku kompozycji w klasie prof. Marcela Chyrzyńskiego. Absolwent klasy organów PSM II stopnia im. Władysława Żeleńskiego w Krakowie. Jego utwory były wykonywane m.in. na festiwalu Intersonanzen w Poczdamie oraz w czasie sesji Musica Moderna w Łodzi. Jego zainteresowania pozamuzyczne to m.in. matematyka oraz filozofia.

Edward Bogusławski – urodził się 22 września 1940 roku w Chorzowie, zmarł 23 maja 2003 roku w Katowicach, polski kompozytor. W 1964 roku ukończył studia teorii muzyki, a w 1966 kompozycję pod kierunkiem B. Szabelskiego w PWSM w Katowicach, po czym uzupełniał je u Haubenstocka-Ramatiego w Wiedniu. Od 1963 roku wykładał w PWSM w Katowicach. W latach 1966, 1970 i 1972 był laureatem Konkursu Kompozytorskiego im. Malawskiego w Krakowie. W 1971 roku na Międzynarodowej Trybunie Kompozytorów otrzymał wyróżnienie za „Concerto per oboe e orchestra”. W 1975 roku zdobył I nagrodę za „Ewokacje” na Ogólnopolskim Konkursie Kompozytorskim z okazji 30 rocznicy wyzwolenia Warszawy. Wykładał m.in. kompozycję w Akademii Muzycznej w Katowicach, od 1983 roku jako profesor. Współpracował z Wyższą Szkołą Pedagogiczną w Częstochowie. W latach 1985-1987 był członkiem rady wyższego szkolnictwa artystycznego przy MKiS. W 1996 otrzymał I nagrodę w konkursie kompozytorskim w Krakowie za „Koncert” na organy i orkiestrę.
(Klaudia Podobińska, Encyklopedia Muzyczna PWM, AB suplement)

Paweł Malinowski (*1994) – w swojej twórczości szuka dźwięków kruchych, często odnoszących się do muzycznej przeszłości. Współpracował m.in. z muzykami London Philharmonic Orchestra, Orkiestrą Muzyki Nowej, Ensemble Modern, Linea, United Instruments of Lucilin, Spółdzielnią Muzyczną. Jego kompozycje prezentowane były podczas festiwali: MaerzMusik, Gaudeamus Muziekweek, Warszawska Jesień, Sacrum Profanum, Festiwal Prawykonań, a także transmitowane przez rozgłośnie radiowe, m.in. BBC Program 3, Polskie Radio PR2. W 2024 na Akademii Muzycznej im. Krzysztofa Pendereckiego w Krakowie uzyskał tytuł doktora sztuki z wyróżnieniem  (promotor prof. Wojciech Widłak, promotor pomocniczy dr hab. Piotr Peszat). Ukończył studia z kompozycji w Royal Academy of Music Aarhus w klasie Simona Steena-Andersena, Nielsa Rønsholdta i Juliany Hodkinson oraz z wyróżnieniem w AMKP w klasie prof. W. Widłaka. Obecnie pracuje w katedrze kompozycji macierzystej Uczelni. Wydawcą utworów kompozytora jest Polskie Wydawnictwo Muzyczne.

Matteo Gurrieri (1996) – Kompozytor i gitarzysta mieszkający w Krakowie. Specjalizuje się w muzyce jazzowej, współczesnej i awangardowej. Zwycięzca konkursu kompozytorskiego Euregio Klassika, jego utwory były wykonywane na całym świecie. Współpracował również z takimi zespołami jak Spółdzielnia Muzyczna i Tribalia, eksplorując innowacyjne pejzaże dźwiękowe w muzyce koncertowej, teatrze i projektach eksperymentalnych.

Matthias Arenas (1995) – Swoją edukację muzyczną rozpoczął we Francji w niewielkiej szkole muzycznej, gdzie w wieku sześciu lat zaczął naukę gry na fortepianie. Następnie kontynuował kształcenie w Konserwatorium w Pau, a później w Konserwatorium w Tuluzie, gdzie studiował harmonię, instrumentację, kompozycję oraz kontrapunkt. Obecnie kontynuuje naukę w Akademii Muzycznej im. Krzysztofa Pendereckiego w Krakowie, gdzie zgłębia kompozycję, kontrapunkt, harmonię, analizę muzyczną oraz instrumentację.

Julia Piasecka (2001) – pochodzi z Krakowa, gdzie ukończyła Państwową Szkołę Muzyczną II st. im. Władysława Żeleńskiego. Od roku 2022 studiuje kompozycję oraz rytmikę w Akademii Muzycznej im. Krzysztofa Pendereckiego w Krakowie. Kompozytorka Współpracowała m.in. z muzykami orkiestry Filharmonii Zielonogórskiej oraz z zespołem Spółdzielnia Muzyczna Contemporary Ensemble. W roku 2024 zdobyła I nagrodę w Ogólnopolskim Konkursie Kompozytorskim im. Adama Didura oraz II nagrodę w konkursie Ciemna Strona Sztuki, organizowanym przez Akademię Muzyczną im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy.

Sarah Nemtsov – urodziła się w Oldenburgu, w Niemczech, w 1980 roku. Lekcje muzyki zaczęła pobierać w 1987 roku, komponując w tym samym czasie swoje pierwsze utwory. W latach 1989-1993 uczestniczyła w koncertach i nagraniach REIL TRIO jako flecistka. W wieku 14 lat zaczęła grać na oboju.
W 1998 roku Nemtsov rozpoczęła studiowała kompozycję w Hochschule für Musik und Theater w Hanowerze, a następnie na Università delle Arti di Berlino.
Jej dorobek artystyczny obejmuje ponad 150 kompozycji i prezentuje szeroką gamę gatunków, od solowych utworów instrumentalnych po orkiestrę, operę, muzykę elektroniczną lub filmową. W swoim unikalnym języku muzycznym łączy różne wpływy, od muzyki renesansowej i barokowej po jazz i rock. Intensywność jej muzyki jest tworzona również poprzez odniesienia do innych sztuk i treści pozamuzycznych, w tym kwestii politycznych i społecznych. Od 2022 roku jest profesorem kompozycji na Uniwersytecie Mozarteum w Salzburgu w Austrii.

Rebecca Saunders – mieszkająca w Berlinie brytyjska kompozytorka Rebecca Saunders (ur. 1967) jest czołową przedstawicielką swojego pokolenia na arenie międzynarodowej. Saunders żywo interesuje się rzeźbiarskimi i przestrzennymi właściwościami zorganizowanego dźwięku i poszukuje bliskiego dialogu z różnymi współczesnymi muzykami i artystami. Urodzona w Londynie, studiowała kompozycję u Nigela Osborne’a i Wolfganga Rihma. Saunders otrzymała liczne nagrody, w tym Ernst von Siemens Music Prize 2019, a ostatnio otrzymała Złotego Lwa za muzykę na Biennale w Wenecji 2024. Otrzymała tytuł doktora honoris causa uniwersytetów w Huddersfield w 2018 roku i Edynburgu w 2023 roku. Jest członkiem Akademii Sztuk Pięknych w Berlinie, Dreźnie i Monachium.

Koło Naukowe Studentów Rytmiki – powstało w roku 2013 i jego głównym celem jest integracja środowiska studentów specjalności Rytmika oraz poszerzanie wiedzy i umiejętności w zakresie metody Emila Jaques-Dalcroze’a. Jego działalność obejmuje  organizację koncertów (m.in. odbywające się cyklicznie co roku koncerty „Poruszenia”, koncerty improwizacji fortepianowej, koncerty edukacyjne), warsztatów, konferencji i innych wydarzeń zarówno na terenie Akademii jak i poza nią. Opiekę nad Kołem sprawuje dr Kinga Rolka, a funkcję przewodniczącej Adrianna Stefan.

Maciej Bieniawski, Weronika Gryboś, Katarzyna Kopyto, Aleksandra Kostucha (2002) – zespół powstał w 2023 roku w ramach zajęć akademickich. Tworzą go Weronika Gryboś Katarzyna Kopyto Aleksandra Kostucha ze specjalizacji teoria muzyki oraz Maciej Bieniawski, który specjalizuje się w kompozycji. Grupa ma już na koncie wykonania muzyki współczesnej, szczególnie muzyki performatywnej.