Stanisław Krawczyński 2016-2020
Stanisław Krawczyński (urodzony w miejscowości Perspektywny w Krasnojarskim Kraju), pełnił kolejno funkcje kierownika Chóru Polskiego Radia i Telewizji w Krakowie, a następnie Chóru Filharmonii Krakowskiej. Pod jego kierownictwem zespoły te występowały m.in. w Teatro alla Scala w Mediolanie, Basilica di San Marco w Wenecji, Teatro Regio w Turynie, Academia di Santa Cecilia w Rzymie, lipskim Gewandhausie, Beethovensaal w Stuttgarcie, Brucknerhaus w Linzu. W latach 1986 – 2008 związany był, jako dyrygent, z zespołem Capellae Cracoviensis, prezentując krakowskiej publiczności pierwsze polskie wykonania kompozycji m.in. F. Martin, P. Vasksa, K. Nystedta, J. Łuciuka, B. Schaefera i innych. Dzięki tej działalności stał się jedną z kluczowych postaci krakowskiego środowiska muzycznego, tworząc jego kształt i wizerunek. W 1992 objął kierownictwo Tarnowskiej Orkiestry Kameralnej, koncertując z tym zespołem w kraju i za granicą (Hiszpania, Francja, Szwajcaria). Występował w ważnych miejscach dla sztuki i kultury europejskiej m.in. Thomas Kirche w Lipsku, Wigmore Hall w Londynie, sala koncertowa UNESCO w Paryżu, Sala kameralna Konserwatorium Kijowskiego, oraz na festiwalach muzycznych w wielu krajach świata. W 1990 roku był inicjatorem powstania Krakowskiego Chóru Kameralnego – uznanego przez krytyków za jeden z najlepszych polskich zespołów chóralnych. Jako chórmistrz współpracował ze słynnymi dyrygentami m.in. Y. Aronovitchem, Ch. Hogwoodem, Z. Mehtą, K. Pendereckim, H. Rillingiem, W. Rowickim, S. Wisłockim. Dokonał prawykonań dzieł A. Brucknera (nowo odkryte) oraz wielu utworów kompozytorów polskich m.in.: Z. Bargielskiego, H. J. Botora, Z. Bujarskiego, H.M. Góreckiego, J. Łuciuka, R. Maciejewskiego, R. Palestra, B. Schaefera, M. Stachowskiego. Uczestniczył jako juror w licznych międzynarodowych konkursach chóralnych i dyrygenckich.
W 2000 roku będąc jednym z dziewięciu dyrygentów, brał udział w tworzeniu wielkiego międzynarodowego zespołu, prezentującego w czasie tournee po Europie utwory z miast posiadających status Stolicy Kultury Europejskiej. W 2001 roku z okazji dziesiątej rocznicy powstania Internetu prowadził, w ramach elektronicznego eksperymentu, koncert – dyrygując z Krakowa śpiewającymi w Warszawie AMFC Vocal Consort i Gdańsku Schola Cantorum Gedanensis.
Szczególną wagę przywiązuje do popularyzacji śpiewu chóralnego we wszystkich jego formach. Jest inicjatorem powstania krakowskich festiwali chóralnych promujących działalność zespołów wokalnych – Cantate Domino i Małopolskie spotkania kolędowe. W ramach współpracy z PZChiO (pełnił funkcję członka zarządu – dyrektora artystycznego organizacji oraz Prezesa Małopolskiego Oddziału) i Młodzieżowym Domem Kultury im. J. Korczaka w Krakowie organizuje Ogólnopolskie Warsztaty dla dyrygentów chóralnych i orkiestr dętych oraz Małopolskie Warsztaty Chóralne. Za prowadzoną działalność został wyróżniony jedynym odznaczeniem przyznawanym przez dzieci – Orderem Uśmiechu.
Równolegle z działalnością artystyczną prowadzi działalność dydaktyczną w krakowskiej Akademii Muzycznej. W uczelni tej został powołany (1995) na stanowisko kierownika Zakładu a następnie Katedry Chóralistyki, w 1999 objął stanowisko dziekana Wydziału Edukacji Muzycznej. Funkcję rektora pełnił w latach 2004-2012 oraz 2016-2020. Za jego Kadencji Akademia została uznana, w rankingu tygodnika Wprost, za najlepszą artystyczną uczelnię w Polsce.
W latach 2012-2016, pracując na rzecz środowiska Wyższych Uczelni Artystycznych, pełnił funkcję Przewodniczącego Sekcji Sztuki Centralnej Komisji ds. Stopni i Tytułów.
W 2017 roku w uznaniu zasług w działalności artystycznej i rozwijaniu międzynarodowej współpracy w dziedzinie kultury Państwowa Białoruska Akademia Muzyki przyznała mu tytuł doktora honoris causa.
Za swą działalność otrzymał liczne nagrody i wyróżnienia m.in.: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Złoty Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis, Order Uśmiechu, Nagrodę Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Nagrodę główną Powiatu Krakowskiego, Nagrodę im. Jerzego Kurczewskiego – za wybitne osiągnięcia w dziedzinie chóralistyki.