Pedro Burmester – fortepian

---

Urodził się w Porto w 1963 roku. Swój pierwszy recital zaprezentował w wieku 10 lat i od tego czasu występował jako solista, jak również wykonując muzykę kameralną oraz orkiestrową na całym świecie: w Portugalii, Anglii, Hiszpanii, Irlandii, Francji, Belgii, Holandii, Luksemburgu, Austrii, Niemczech, Włoszech, Danii, Polsce, USA, Australii, Brazylii, RPA, Chinach, Japonii oraz Tajlandii.

Przez 10 lat był uczniem Heleny Costy. Doskonalił swoje umiejętności w Stanach Zjednoczonych u takich osób jak Sequeira Costa, Léon Fleisher i Dimitri Paperno. Uczestniczył w kursach mistrzowskich prowadzonych przez Jurga Demusa, Aldo Ciccoliniego, Karla Engela, Vladimira Ashkenazego, Tatjanę Nikolaiewą i Elisabeth Leonskaią. Otrzymał stypendium austriackiego Ministerstwa Kultury i przez dziesięć kolejnych lat uczestniczył w Letnich Kursach w Salzburgu.

W 1983 roku Pedro Burmester zdobył drugą nagrodę Vianna da Motta, a w 1989 roku otrzymał specjalną nagrodę jury na konkursie Van Cliburna w Stanach Zjednoczonych. Jest również laureatem nagrody Moreira de Sá i zdobywcą srebrnego medalu Roberta Schumanna.

Prezentował swoje umiejętności w „92nd Y” w Nowym Jorku, na festiwalu w Belfaście, w Salle Gaveau w Paryżu, w Kolonii oraz na festiwalu Radio France Monstpellier. Został zaproszony przez Heinricha Schiffa do występu z orkiestrą Northern Sinfonia. Występował z recitalami dla Radia Brema, WDRKoln, a także grał z Orkiestrą Liège, Orkiestrą Théâtre Royal de la Monnaie w Brukseli, Filharmonią Zageb, Australijską Orkiestrą Kameralną, Filharmonią Rotterdamską i Warszawską Orkiestrą Symfoniczną. Otrzymał również zaproszenie do gry z Londyńską Orkiestrą Symfoniczną pod batutą maestro Georga Soltiego.

Dzielił scenę z ponad 50 dyrygentami, w tym między innymi takimi jak Martin André, Baldur Bronnimann, Franz Bruggen, Joana Carneiro, Álvaro Cassuto, Gabriel Chmura, Peter Csaba, Manuel Ivo Cruz, Josep Caballé Domenech, Leon Fleisher, Omri Hadari, Leopold Hager, Paavo Jarvi, Jan Latham Konig, Miguel Graça Moura, Gianadrea Noseda, Peter Rundel, Georg Solti, Muhai Tang, Lothar Zagrosek oraz Michael Zilm.

Był solistą praktycznie wszystkich portugalskich orkiestr (Orquestra Nacional do Porto, Orquestra Gulbenkian, Orquestra Sinfónica Portuguesa, Orquestra Metropolitana de Lisboa, Orquestra do Norte, Orquestra das Beiras, Orquestra do Algarve, Orquestra da Madeira, Orquestra Filarmonia, Orquestra Sinfónica Juvenil i Sinfonieta de Lisboa).

W ramach szkolenia w zakresie muzyki kameralnej Pedro Burmester występował z takimi muzykami jak Mário Laginha, Alexei Eremine, Fausto Neves, António Saiote, Gerardo Ribeiro, Paulo Gaio Lima, Anner Bylsma, Thomas Zehetmair, Quarteto Prazak, Tokyo String Quartett oraz Augustin Dumay.

W styczniu 2000 roku Pedro Burmester zdecydował się niemal całkowicie przerwać swoją działalność pedagogiczną i koncertową, aby w pełni poświęcić się projektowi Casa da Música w Porto. I tak od stycznia 2000 roku do lipca 2003 roku był członkiem Komitetu Wykonawczego Rady Dyrektorów Casa da Música | Porto 2001, SA odpowiedzialnym za program muzyczny oraz za projekt „Casa da Música”, natomiast w latach 2006-2008 pełnił funkcję Dyrektora Artystycznego i Edukacyjnego Fundacji Casa da Música, w ramach której do jego obszaru odpowiedzialności należało ustalanie strategii programowej i usług edukacyjnych, zarządzanie budżetem programowym i produkcyjnym, określanie zasad postępowania dotyczących partnerstwa w zakresie programu i recepcji oraz ustalanie i organizowanie struktur rezydentów Fundacji Casa da Música.

Od 1989 roku regularnie prowadzi szkolenia w ramach kursów mistrzowskich i seminariów w różnych instytucjach edukacyjnych oraz na kursach muzycznych, w tym: Curso Internacional de Música do Estoril; Academia de Música Pio XII de Vila do Conde; Academia de Música de Espinho; Escola de Música de Linda-a-Velha; Cursos de Música de Fralães; Conservatório de Música do Porto; Porto PianoFest; Festival Internacional de Campos de Jordão; na IKFEM – Festival do Teclado de la Eurociudad Tui. W 2009 roku powrócił do działalności dydaktycznej – uczy studentów studiów magisterskich w klasie fortepianu na Uniwersytecie w Évora i Uniwersytecie w Aveiro. Od 2010 roku jest profesorem fortepianu i muzyki kameralnej w ESMAE – Escola Superior de Música e Artes do Espectáculo w Porto, gdzie uczył już wcześniej w latach 1989-1999.

Swój pierwszy album nagrał w 1987 roku z utworami Schumanna i Schuberta (EMI 1987) i od tego czasu wydał kilka albumów solowych, z muzyką orkiestrową i muzyką kameralną, a w szczególności dwa albumy nagrane na żywo: „3 pianos” z Mário Laginha i Bernardo Sassettim (Avanti Classic 2005) oraz „Ao Vivo na Casa da Música” (Casa da Música 2014).

W 1990 roku został uhonorowany przez prezydenta Republiki Mário Soaresa tytułem Kawalera Orderu Świętego Jakuba od Miecza, a w 2006 roku prezydent Republiki Portugalskiej Jorge Sampaio odznaczył go tytułem Komandora Orderu Infanta Henryka.